Tarcze do szlifowania metalu to narzędzia, które umożliwiają uzyskanie wysokiej wydajności pracy. Mają przy tym niską cenę i są łatwe w użyciu.
Forma i wymiary tarcz do szlifowania metalu
Tarcze do szlifowania zgodnie z europejską normą EN 12413 produkuje się w standaryzowanych średnicach 115, 125, 150, 180 oraz 230 mm i grubościach 6, 7 lub 8 mm. Narzędzia te mają otwór mocujący 22,23 mm wzmocniony krążkiem z blachy i stosowane są wyłącznie w szlifierkach kątowych. Obecnie alternatywą dla popularnego mocowania 22,23 mm jest beznarzędziowy system X-LOCK opracowanych przez firmę Bosch. Aby ułatwić szlifowanie boczną krawędzią dysku, tarcze do szlifowania metalu mają odsadzoną część środkową.
Jak zbudowana jest tarcza do szlifowania metalu?
Tarcze do szlifowania mają strukturę warstwową, którą tworzą mieszanka ziarna ściernego i żywic syntetycznych oraz wzmacniające konstrukcję tych narzędzi siatki z włókna szklanego. Siatki te są niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej sztywności i elastyczności dysków oraz wysokiego poziomu bezpieczeństwa pracy. Np. produkowane przez Klingspor tarcze do szlifowania posiadają 3 wzmacniające siatki z włókna szklanego. W procesie produkcyjnym mieszankę ziarna ściernego i żywic syntetycznych oraz siatki z włókna szklanego zaprasowuje się, a następnie powstały w ten sposób półprodukt wypala się w piecach przemysłowych w odpowiednich warunkach ciśnieniowo-temperaturowych.
Po ostudzeniu do temperatury pokojowej, tarcze do szlifowania poddawane są rygorystycznej kontroli jakości, a następnie pakowane i dostarczane na rynek.
Jakie ziarna ścierne kryje w sobie tarcza do szlifowania metalu?
Tarcza do szlifowania zawiera ziarna ścierne elektrokorundu lub węglika krzemu o granulacjach 24, 30 lub 36. Tarcze z ziarnem elektrokorundowym przeznaczone są do zgrubnej obróbki metali: stali konstrukcyjnej, szlachetnej, metali nieżelaznych, aluminium, żeliwa itp., zaś ze ścierniwem z węglika krzemu – kamienia, betonu i żeliwa. Jak łatwo zauważyć, rodzaj ziarna ściernego, które wykorzystuje tarcza do szlifowania, określa w dużym stopniu jej przeznaczenie materiałowe.
Twardość spoiwa tarczy do szlifowania metali
Twardość, która jest istotną cechą każdej tarczy do szlifowania metalu, warunkowana jest składem mieszanki żywic syntetycznych tworzących jej spoiwo. Cecha ta określa przydatność danego narzędzia do szlifowania poszczególnych rodzajów metali.
Twardość tarczy dobiera się do twardości obrabianych surowców zgodnie z regułą stanowiącą, że materiały miękkie szlifuje się tarczami twardymi; i odwrotnie – co oznacza, że materiały twarde obrabia się tarczami miękkimi. Pewien wyjątek od tej reguły stanowią aluminium i jego stopy, do których obróbki stosuje się tarcze miękkie ze względu na negatywny efekt zalepiania się ich dysków drobinami tych metali. Przykładem takiego narzędzia są produkowane przez Klingspor tarcze do szlifowania oznaczone jako Kronenflex® A 46 N SUPRA.
- mającą żywiczne spoiwo miękkie (K, twardość spoiwa oznaczana jest literami od A do Z), siatki wzmacniające z włókna szklanego (BF), średnicę zewnętrzną 230 mm, grubość 8,0 mm i otwór mocujący o średnicy 22,23 mm.
Oprócz symbolu ma etykietach omawianych tarcz umieszcza się ważne informacje warunkujące bezpieczeństwo pracy. Są to maksymalna dopuszczalna prędkość obwodowa (m/s) i obrotowa (r.p.m. lub min-1) oraz kolorowe paski niemieckiego Komitetu Tarcz Ściernych (DSA). Paski kodują dopuszczalną prędkość obwodową wynoszącą:
- 50 m/s (niebieski),
- 63 m/s (żółty),
- 80 m/s (czerwony),
- 100 m/s (zielony),
- 125 m/s (niebiesko-żółty).
Oprócz pasków nadrukowuje się piktogramy informujące o przeznaczeniu omawianych narzędzi i zasadach bezpiecznej pracy itp. Co ważne, znakiem informującym, że dana tarcza do szlifowania metalu spełnia najwyższe wymagania bezpieczeństwa pracy, jest znak oSa, który jest skrótem od „Organisation for the Safety of Abrasives” (Organizacja Bezpieczeństwa Narzędzi Ściernych). Znakiem tym są m.in. oznaczone produkowane pod marką Kronenflex® przez Klingspor tarcze do szlifowania, które należą do najbezpieczniejszych na rynku.
Trwałość tarczy do szlifowania metali
Spoiwo żywiczne stosowane w tarczach do szlifowania metali podlega procesom starzenia, których negatywną konsekwencją jest utrata przez te narzędzia odpowiedniej do pracy elastyczności i wytrzymałości mechanicznej. Aby zapobiec użyciu tarcz niepełnowartościowych o obniżonym poziomie bezpieczeństwa pracy, producenci określają okres przydatności tych narzędzi do pracy. Wynosi on 3 lata, o ile tarcze są prawidłowo przechowywane, tj. w pomieszczeniu suchym i wentylowanym w temperaturze 18-22°C. Każda tarcza do szlifowania ma więc datę swojej przydatności do pracy, którą wytłacza się na blaszanym pierścieniu jej otworu mocującego.
Co kodują oznaczenia tarcz do szlifowania?
Według normy EN 12413 symbole tarcz do szlifowania metalu powinny kodować podstawowe cechy i parametry tych narzędzi ściernych. Np. symbol „27 A24 K BF 230 × 8,0 × 22,23 mm” oznacza tarczę:
- formie wypukłej (27);
- z ziarnem z elektrokorundu zwykłego „A” (węglik krzemu oznaczany jest literą „C”) o granulacji 2.
